Vandaag zou ik naar mijn vriendin Sarah gaan, ik zou bij haar blijven slapen en morgen ochtend zouden we naar de luchthaven in Eindhoven gaan. Want daar vertrek ik samen met Saar en mijn klas naar Polen! Daar had ik nou echt zin in! Ik was al ander halve week ziek geweest, en had wel zin om weer wat te doen. Met mijn twee beste vriendinnen zou het een top week worden! Jammer genoeg liep het een tíkkie anders.
Na anderhalve week ziek te zijn geweest ging ik woensdag vol zelfvertrouwen weer naar school, het was een leuke dag. Alleen toen ik thuis was, zette ineens een ko-lere buikpijn op. Het voelde als een steek in mijn maag, dus ik dacht ik iets verkeerds had gegeten en gewoon even een powernap nodig had. Na dat ik wakker werd had de pijn zich verspreid boven mijn lies. Een kwellende pijn die me plat liet liggen op bed, want één beweging en ik werd weer naar beneden gedrukt van de ikweetnietwat in mijn buik. Na een rusteloze nacht werd ik wakker in de ochtend, de pijn had zich niet verspreid maar zat nu op één plek: rechts onder. Door 39,5 graden koorts begon ik langzaam te realiseren dat dit niet zomaar voorbij ging, en dat ik dringend medische hulp nodig had. Ik belandde op de eerste hulp, lag aan het infuus en werd onderzocht. Ik bleek een acute blinde darm ontsteking te hebben, een uur later werd ik geopereerd. Ik was vrij zenuwachtig, alles ging zo snel! Toen ik wakker werd kreeg ik te horen dat de operatie goed was gegaan. Ze waren net op tijd met het weghalen, mijn blinde darm stond op 'klappen' (dan ontstaat er een gaatje in de blinde darm en verspreid de ontsteking zich in de buikwand, érg onplezierig).
Ik heb een nachtje in het ziekenhuis geslapen en nu lig ik thuis. Ik heb een mooie hechting van buiten, drie kleine gaatjes, maar van binnen is het één grote snee. Ik kan nog steeds vrij weinig, ik loop krom en zelfs hoesten gaat met moeite, dan krimp ik in elkaar van de pijn. Ik heb wel heel veel bezoek van mijn lieve vriendinnen gehad, dat helpt als troost, aangezien Polen nu natuurlijk ook niet meer doorgaat. Ik vind dat heel jammer, maar ik besef ook wel dat mijn gezondheid voor gaat. Deze week ga ik besteden aan herstellen en artikels schrijven, want daar heb ik nu alle tijd voor. Ik hoop dat ik snel weer alles kan doen, ik probeer deze situatie zo positief mogelijk in te zien: Ik heb nu bijvoorbeeld alle tijd om mijn gemiste toetsen in te halen en te leren. Leuk!!
Lots of love,
Masja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten